06 15 40 58 43 | ericsteegers@outlook.com

Een zegen van het universum

donderdag 12 juni 2014

Een zegen van het universumIk woon nu bijna 1 jaar in een huis in de natuur, nadat ik voor die tijd bijna 45 jaar in de stad gewoond heb. Ik heb gemerkt dat ik daardoor dichter bij mijn eigen natuur ben gekomen, de natuur dichter bij mij en ik bij de natuur. Ook dieren komen meer nabij, alsof ze weten dat het goed is. Ik zie ook meer verschillende dieren dan ooit, vogels bijvoorbeeld die ik nooit eerder gezien heb.
Door de stilte en het alleen zijn kom ik ook mezelf tegen, in vreugde en kracht maar ook kom ik andere kanten van mezelf tegen, de zgn. schaduwkanten. Toch kom ik er steeds meer achter dat dit kanten van dezelfde medaille zijn. Alleen omdat er een ander naam op is geplakt en het anders voelt, lijkt het anders. Slechts door de dualiteit op aarde lijken er tegengestelden te zijn. In werkelijkheid is alles echter een. De paradox is dat het toch belangrijk is ook die schaduwkanten te voelen. Dat voelen is niet altijd leuk maar als we het oordeel erover en de identificatie ermee kunnen loslaten is het mogelijk om hierin vrij te zijn en het te doorvoelen. Dan komen we weer bij onze kracht, passie en liefde (voor onszelf). Waar we ons ook weer niet mee hoeven te identificeren overigens. Maar waar we wel van mogen genieten.
Dat brengt me op het verhaal waardoor dit artikel tot stand kwam. Een lekke band noodzaakte me lopend vanaf dat huis op het platteland naar het dorp te lopen. Ik baalde in eerste instantie van deze lekke band en oordeelde zelfs over mezelf hierover. Onder het lopen kwam echter dit verhaal tot stand en was het de geboorte van een nieuw verhaal voor mijn blog. Die lekke band bleek dus niet een straf maar een zegen van het universum te zijn. Zo kwam ik er weer achter. Wat er ook gebeurt, het is altijd een zegen van het universum.
Ik voel me gezegend!