Acceptatie is de sleutel naar vrijheid
maandag 30 mei 2016 Regen, regen en nog eens regen hier in Frankrijk. Geen dag om buiten te werken. Het leesvoer is uit. Er is gegeten, geslapen en gesproken. Alles is al gedaan. Dan slaat de verveling en irritatie toe. Ik wil dat het anders is dan het is. Zoals zo vaak maar nu wat 'bewuster' dan anders. Dit voelt uiterst scherp en ongemakkelijk. Maar ja, dat is toch ook wat ik wil? Bewustzijn. Ik word dus op mijn wenken bediend door het leven.
Zonder het te uiten, kijk 'ik' naar wat gevoeld wil worden, laat 'ik' 'de pijn' door me heen gaan en wordt de non-acceptatie van deze situatie gevoeld. Plotseling is er helderheid en totale aanwezigheid en acceptatie en wordt ingezien dat ik er niets over te zeggen heb. En dat voelt even als totale vrijheid. Ik heb geen enkele keuze over het weer, goed of mooi, warm of koud en ik heb ook geen enkele keuze over dit doorvoelen of accepteren. Het gebeurde gewoon opeens. Ik was even beschikbaar en open hiervoor. En opeens is ook het weer weg, als ik het wil begrijpen. En opeens besef ik ook dat ik geen enkele keuze over wat voor keuze dan ook heb. Er wordt gekozen, ik word gekozen, zomaar uit het niets.